در پرندگانی که در قفس های کوچک نگه داری میشوند، عموما شکستگی و یا خراش و ساییدگی پرهای بال و دم اتفاق می افتد. اسیب به کراتین محافظ منفذ رشد یا خون رسانی پر یا بیرون نیامدن پر از فولیکول خود میتواند باعث خون ریزی زیاد از پالپ عروقی شود. خونریزی می تواند شدید باشد و قسمت آسیب دیده پر باید حذف شود. آسیب به فولیکول های پر ممکن است در نتیجه دیستروفی پر باشد.

هرچیزی که از خودآرایی پرنده (با منقار خود را تمیز کردن) جلوگیری کند، می تواند منجر به به دام افتادن پرهای جدید در محور خود، پاره شدن پرها و یا ظاهر ژولیده در پرنده شود. مثال هایی از این موارد بدشکلی منقار، چاقی، آرتریت، شکستگی های پاتولوژیک (در نتیجه استئوپروزیس) و سایر موارد دردناک که حرکت پرنده را محدود میکنند، می باشند. هم چنین عواملی نظیر جرب های پر، رطوبت کم، طول مدت روشنایی نامناسب، تماس با آیروسل ها و یا دود سیگار، استفاده از موادغذایی آلوده شده با مایکوتوکسین ها، بیماری های سیستمیک و تغذیه نامناسب می تواند منجر به آسیب به پر و شرایط نامساعد آن شوند.